تعبیر «وَ لاتَتَّبِع الهَوی» خود گویای آن است که نفس به بدیها و گناهان گرایش دارد و به انسان سفارش شده است که بر نفس عمّاره خود مسلط شود نه آنکه نفس بر انسان. دل اگر به دست صاحبان و اهلش هدایت شود و خانه دل اگر خان? دلبر باشد نه اهریمن میتواند انسان را به بالاترین درجه که همانا قرب الی الله است برساند. دل اگر تربیت قرآنی و اهل بیتی و امیرالمؤمنینی شود، خانه دلبر می شود و خانه دلبر که شد فقط و فقط از خدا می ترسد. اینچنین که شد به دنبال هوای نفس خود نمی رود و به جای امید به همه امیدها فقط به خدا امید دارد. در مقابل بعضی چنان در برابر نفس و تمایلات نفسانی واداده و خلع سلاح می شوند که نه تنها با شهوات مبارزه نمی کنند بلکه به " نفس پرستی " دچار می شوند و نفس و خواسته های نفسانی برای آنان بتی می شود که خود را قربانی آن می کنند و هر چه دل خواست اجرا می کنند و هرچه هوس میل داشت برایش تأمین می کنند. قرآن کریم در نکوهش این افراد می فرماید: " أَفَرَایتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلَهَهُ هَوَاهُ " آیا دیدی آن را که هوای خودش را معبود خویش قرار داد؟
Design By : Pichak |