السلام علیک یا اباصالح المهدی ادرکنی
آشناست آشنای آشنا.
آنقدر آشنا که وقتی بیاید گروهی می گویند، ما سیمای او را دیده بودیم.
آنقدر آشناست که همواره شاهد بر اعمال ماست،
با مشاهده طاعاتمان خدا را حمد می گوید و از ملاحظه گناهانمان برایمان آمرزش می طلبد.
آنقدر آشناست که بر دردهای جسم و روح ما طبیبی مهربان و بر روزگار تنهایی ما رفیقی مونس است
و آنقدر آشناست که شمیم آشناییش مشام همه کس را آکنده است ....
اما غریب است .
آنقدر غریب که وقتی دیر می کند، گروهی می گویند شاید هنوز از مادر زاده نشده باشد.
آنقدر غریب است که ما بر خوان احسانش نشسته ایم ولی نامی از آن میزبان کریم نمی بریم.
آنقدر غریب است که ما قحطی زدگان از آن آب شیرین و گوارا سراغی نمی گیریم
و ما گم گشتگان، از آن علم مصبوب و کشتی نجات، نشانی نمی جوییم،
آنقدر غریب است که دعا برای آن پدر دلسوز را از یاد برده ایم و عافیتش را تصدق نمی دهیم
و آنقدر غریب است که بوی غربتش در شامه جهان پیچیده است، اما کمتر کسی آن را حس می کند....
Design By : Pichak |